اعتصاب غذا

بعد از حدودسه هفته تعطیلات نوروزی و پیش نوروزی بلاخره روز ۱۴ فروردین سارا به مهد رفت و همانطور که انتظار داشتیم زیاد از این موضوع راضی نبود.سارا هنگام ورود به مهد با مربی جدیدش که با بازنشستگی مربی قبلی به جای ایشان اومده بود برخورد خوبی نداشت.گریه اولین عکس العمل سارا بود و اینکه نمی خواست از مامانی دور بشه.ولی هرگز فکر نمی کردیم که سارای من که با همه به راحتی ارتباط برقرار می کنه دست به اعتصاب غذا بزنه و تا ظهر به جز شیر چیزی نخوره و جالب اینکه حتی اجازه نداد لباسهاش رو عوض کنند.سارای من به طوری گرسنه بود که با سوار ماشین شدن شروع به خوردن شیر و اب میوه و بیسکویت کرد و در خونه یک بشقاب کامل سوپ رو خورد.ما خیلی نگران این وضعیت بودیم ولی فکر می کردیم این موضوع تا فردا حل شود که متاسفانه این جریان در روز دوم نیز ادامه داشت و سارا به اعتصاب غذای خودش ادامه داد به طوری که در روز دوم هنگام برگشت به خانه یک نانوایی را نشان داد که نان بخریم و نیمی از نان را خورد. این موضوع مارا کلی نگران کرده بود که خوشبختانه در روز سوم مقداری غذا خورد واجازه داد لباسهای اون روتعویض کنند و با بچه ها نیز بازی کرد به طوری که مربیش راضی شده بود.البته باید بگویم گریه های صبح اون همچنان ادامه داره و دوست نداره به مهد بره.

سارا توی این چند روز کلی اذیت شد و لاغر هم شد.بعداز ظهر حسابی بازی می کنه و اجازه استراحت به ما نمی ده.دیروز ساعت ۶ بعد ازظهر کلاه رو برداشت و گفت که بریم تاتی من هم لباس پوشیدمش و بیرون اومدیم هنگام خروج داد می زد که مامان هم بیاید بلاخره سه تایی رفتیم پارک تا سارا خانم  عباسی و سر سره بروند بعد از یک ساعت که تصمیم به ترک محل گرفتیم باز هم دوست نداشت محل بازی را ترک کند.گریه کرد ولی کمی بعد اروم گرفت.دم در ساختمان لج کرد که زود است و برویم بیرون.تا ساعت ۹.۵ بیرون بودیم تا با گریه به خونه اومد و ساعت ۱۰ با خوردن مقداری شام خوابید.

این روزها فکر می کنم سارا خیلی به خاطر تعطیلات عید اذیت می شود.چون بعد از سه هفته بودن با ما برایش دوری از ما و اون هم به این شکل بسیار سخت باشد.امیدوارم ما رابخاطر این ظلمی که در حقش روا می داریم ببخشد ولی شرایط زندگی در ایران ایجاب می کند تا همه با هم کارکنیم تا زنده بمانیم.